Historia Lactobacillus acidophilus Er-2 szczep 317/402 Narine

Ormiański naukowiec Levon Akopovich  Erzinkyan odkrył i wyizolował bakterię Narine w 1954 roku. Ten wyjątkowy szczep bakterii kwasu mlekowego wyróżniał się wyjątkową żywotnością i odpornością na antybiotyki, żółć i kwas. W 1964 r. to "odkrycie" zostało opatentowane. 

Jak doszło do odkrycia bakterii Narine? 

Prof. Lewon Akopowicz Erzinkyan zabrał smółkę (pierwsze wypróżnienie) swojej wnuczki do laboratorium mikrobiologicznego, aby ją przeanalizować. W próbce znalazł bakterię, która nie występuje nigdzie w przyrodzie. Naukowiec wyizolował tę bakterię ze szczepu kwasu mlekowego, nazwał ją Lactobacillus acidophilus Er-2 szczep 317/402. Po dalszych badaniach okazało się, że szczep ten ma cudowne właściwości, m.in. niszczy wszelkiego rodzaju patogeny, złe bakterie i wirusy w przewodzie pokarmowym.

Pierwsze zastosowanie Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402

Bakteria ta nie byłaby tak popularna i szeroko stosowana, gdyby nie następujący przypadek. Czteroletnia wnuczka Levona Erzinkyana, Narine, zachorowała na ostrą infekcję jelitową i dysbakteriozę i przebywała na intensywnej terapii. Zabiegi nie pomogły, a lekarze nie dawali dziewczynce szans na przeżycie. Na szczęście dziadek wpadł na pomysł, aby zabrać tę bakterię z laboratorium i poddać ją wnuczce. Był to pierwszy eksperyment na żywej istocie ludzkiej, który przyniósł pozytywne wyniki. Dzięki tej bakterii i swojemu dziadkowi dziewczynka otrzymała drugie życie. Z tego powodu Levon Erzinkyan nazwał bakterię "Narine" na cześć swojej wnuczki.

"Masowe podawanie" mleka NARINE

W 1965 roku ukazała się książka Erzinkyana "The preparation and use of acidophilic milk and Narine milk", w której szczegółowo opisano, czym dokładnie jest mleko acidofilne i mleko Narine. Opisano dla kogo jest przeznaczone i jak się je przygotowuje.

Już w pierwszych dniach bakteria Narine otrzymała bardzo dobre rekomendacje zdrowotne. Odkrycie to dotarło również do władz Armenii, które już w 1966 roku wprowadziły obowiązkowe dodawanie bakterii Narine do mleka na oddziałach noworodkowych i w szpitalach dziecięcych. Dzieci w przedszkolach i szkołach również otrzymywały to mleko. Powstały też kuchnie mleczne i wiele mleczarni produkujących mleko. Dzięki rozwojowi produkcji i wykorzystania mleka z Narine w Republice Armenii znacznie zmniejszył się odsetek zachorowań na choroby przewodu pokarmowego oraz odsetek śmiertelności niemowląt. W ciągu trzech lat (1967-1969) śmiertelność niemowląt spadła prawie dziewięciokrotnie. W rezultacie ówczesna Armeńska SRR osiągnęła jeden z najniższych wskaźników śmiertelności niemowląt wśród republik związkowych. Ze względu na pozytywne działanie bakterii, szybko zyskała ona popularność, a produkt został następnie wprowadzony na tereny dzisiejszej Rosji, Estonii i Ukrainy. W tych republikach przeprowadzono badania na ludziach, które również potwierdziły pozytywny wpływ wspomagający na większość chorób związanych z układem pokarmowym.

Tajemnica KGB, katastrofa jądrowa w Czarnobylu w 1986 r., polecenie WHO.

Chociaż bakteria Narine była szeroko badana i wykorzystywana w Armenii, jej istnienie było praktycznie nieznane poza granicami Związku Radzieckiego. Służby specjalne ZSRR uczyniły z tego tajemnicę wojskową, bakteria znajdowała się pod kontrolą KGB i dlatego świat zachodni nie mógł się o niej dowiedzieć. Prawie nikt z zagranicznych naukowców, specjalistów i lekarzy nie miał swobodnego dostępu do niej.

Dopiero w 2009 roku informacja o stosowaniu Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402 Narine przez radzieckich astronautów dotarła do świata zachodniego w Wielkiej Brytanii.

W 1986 roku, po wybuchu w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, do leczenia osób z dysbiozą włączono bakterie Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402 Narine. Wyniki przeprowadzonego badania wskazują, że bakteria ta pomaga w normalizacji flory jelitowej i poprawia stan zdrowia leczonych osób. Podawanie mleka Narine (wówczas jedynej formy bakterii Narine) osobom narażonym na promieniowanie miało znaczący efekt promieniochronny, neutralizując skutki oddziaływania promieniowania na organizm, co uratowało życie tysiącom ludzi. Można to wywnioskować z rosyjskich opracowań, książek i dokumentów.

Pozytywne wyniki terapii zwróciły uwagę Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), która zaleciła stosowanie szczepu Narine w takich ekstremalnych sytuacjach. Takie zalecenie sformułowała również Rosyjska Akademia Nauk. Oficjalne zalecenie WHO dotyczące spożywania bakterii "Narine" zwróciło uwagę krajów zachodnich, w wyniku czego Stany Zjednoczone, Japonia i inne kraje zachodnie natychmiast nabyły licencje na produkcję suplementu diety "Narine". Bakteria ta nie była jednak nigdy produkowana na masową skalę przez te kraje, z wyjątkiem Japonii.

Początek lat dziewięćdziesiątych - zmiana systemu Związku Radzieckiego

Na początku lat dziewięćdziesiątych, podczas zmiany ustroju Związku Radzieckiego, prawie cały instytut badawczy został zniszczony. Niewiele trzeba było, aby zniszczyć całą wiedzę o tej bakterii. Dodatkowo w tym czasie zmarł profesor i nie było nikogo, kto mógłby kontynuować badania i produkcję. Mimo to znalazło się kilka osób, które chciały walczyć o tę bakterię i utrzymać instytut. Od momentu przejęcia bakteria Lactobacillus acidophilus Er-2 szczep 317/402 Narine jest deponowana, rozmnażana i chroniona przed zapomnieniem w Republikańskim Centrum Deponowania Mikrobów Narodowej Akademii Nauk Armenii.

Badania naukowe i opracowania dotyczące Narine

Lactobacillus acidophilus Er-2 szczep 317/402 Narine - unikalne odkrycie mikrobiologii - zyskało wielką popularność dzięki swojej zdolności do odtwarzania naturalnej mikroflory człowieka oraz hamowania i niszczenia bakterii chorobotwórczych. Wieloletnie badania wykazały, że szczep ten jest kulturą probiotyczną i różni się od innych kultur acidophilus pod względem właściwości kulturowych i morfofizjologicznych. Wysoce aktywne kultury Er-1 i Er-2 są obecnie najsilniejszymi kulturami na świecie. Od ich odkrycia minęło już ponad 65 lat, ale temat ten nie stracił na aktualności. Ze względu na rosnące globalne zainteresowanie bakteriami kwasu mlekowego, Narine stała się ważnym tematem dla całego świata. Dowodem na to jest wiele gałęzi przemysłu, badań i patentów opartych na szczepie bakterii kwasu mlekowego Erzinkyan Er-2 317/402 Narine.

Badania nadzorowane przez lekarzy, a także setki badań przeprowadzonych przez naukowców z wielu krajów potwierdzają bezpieczeństwo i skuteczność szczepu probiotycznego. Zakres zastosowania "Narine" jest szeroki, a badania przeprowadzone w Moskwie, Chabarowsku, Rydze i na Ukrainie wykazały różnorodność jego zastosowań: Produkt można stosować jako substytut mleka matki, a także w profilaktyce różnych chorób przewodu pokarmowego, w celu odbudowy flory jelitowej, w leczeniu cukrzycy, chorób ginekologicznych i w zapobieganiu nowotworom. Stosuje się ją również jako suplement diety dla osób w każdym wieku. Produkt "Narine" został kilkakrotnie uznany za najlepszy produkt mleczarski w Japonii, Korei i krajach byłego ZSRR i jest częścią rosyjskiego programu "Zdrowa dieta". Jest to lista produktów zalecanych dla każdego chorego i zdrowego człowieka w Rosji.

Japońscy mikrobiolodzy z Instytutu Pasteura w Kioto przeprowadzili serię badań nad bakterią Lactobacillus acidophilus Er-2 317/402 Narine. Powołują się oni na badania z 1987 roku, w których wykazano, że bakteria Narine stymuluje wytwarzanie interferonu. Interferon to naturalna substancja wytwarzana przez komórki organizmu, odpowiedzialna za produkcję przeciwciał zwalczających infekcje. Japońscy naukowcy odkryli, że bakteria NARINE ma wysoką odporność na działanie żółci i kwasu żołądkowego, dzięki czemu może przetrwać i pracować przez około 15 minut w tak kwaśnym środowisku.

Do chwili obecnej przeprowadzono około 200 badań klinicznych i opublikowano artykuły dokumentujące bezpieczeństwo, skuteczność i efektywność Narine. Przetestowano go na ponad 40 000 osób i każdy wynik wykazał pozytywny wpływ na proces leczenia, bez zgłaszanych skutków ubocznych.

Zalety i różnice w stosunku do innych, znanych wcześniej szczepów

Lactobacillus acidophilus Er-2 szczep 317/402 Narine

- ma duże zdolności adaptacyjne i pozostaje w jelitach przez długi czas. Bakteria przeżywa w jelicie przez dwa tygodnie i może się tam namnażać.

- ma wyraźne właściwości klejące, uszczelnia błonę śluzową jelita i zapobiega przedostawaniu się patogenów i toksyn do organizmu.

- Wykazuje wysoką odporność na działanie żółci i kwasu żołądkowego (pH = 2,0), co umożliwia bakterii przeżycie i funkcjonowanie przez 15 minut w takim kwaśnym środowisku.

- ma wysoką aktywność okrężnicy w przewodzie pokarmowym.

- wykazuje bardzo aktywny wzrost w testach mikrobiologicznych, przy pH = 3,0.

- wykazuje wysoką aktywność przeciwbakteryjną, antybiotyczną i przeciwgrzybiczą wobec mikroorganizmów patogennych i oportunistycznych.

- jest wysoce odporny na antybiotyki, chemioterapię i środki antyseptyczne.

- wspomaga i promuje produkcję własnego interferonu, naturalnej substancji wytwarzanej przez komórki organizmu, która odpowiada za układ odpornościowy.

- zwiększa przyswajanie wapnia, fosforu, witamin, białek i węglowodanów.

- ma szerokie zastosowanie, dzięki czemu szczep ten jest włączany do kompleksowego leczenia pacjentów z nowotworami, białaczką lub AIDS.

- jest stosowany od ponad 60 lat u niemowląt, dzieci i dorosłych bez zgłaszanych działań niepożądanych.

Lactobacillus acidophilus Er-2 szczep 317/402 Narine jest probiotykiem pochodzącym od człowieka, ponieważ bakteria ta jest naturalnie obecna w naszym organizmie od urodzenia. Jednak z czasem, w wyniku stresu, spożywania fast foodów, zanieczyszczonego powietrza czy wszechobecnych chemikaliów, liczba dobrych bakterii drastycznie spada, co uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie organizmu i jest przyczyną większości chorób. Dlatego ważne jest, aby uzupełnić naszą florę bakteryjną m.in. o bakterie Lactobacillus acidophilus Er-2 szczep 317/402 Narine, aby przywrócić nasze "ustawienia fabryczne".